Haber Detayları

Ahmet Baran “Kanun Namına“ albümü...

Son yılların kendinden sıkça sözettiren sanatçısı, kanunda ileri icra tekniğiyle yeni bir boyut Ahmet Baran kendi ismiyle özdeşleşmiş deyimi "kanun namına" yı albüme dönüştürdü. Albümde neler yok ki… Yalçın Tura'dan Chopin'e; Love Story'den Metallica'ya; Haydar Tatlıyay'dan Göksel Baktagir'e değin. Bir müzik albümünden beklenen herşeyi bulmak mümkün. En başta da insanı içine alan, her müzikte hissedemiyeceğiniz o tatlı hoşluğu…

YAYIN Haberi - Monday, June 13, 2016 - 12:13

Resmi küçültmek için üzerini tıklayın...

Şöyle dile gelmiş Ahmet Baran ve "Kanun Namına" müziği:

"Ahmet Baran’ın müziğiyle tanışınca, evrenin aslında titreşimlerden oluştuğunu fark edersiniz birden: Işığın titreşiminden, ısının, manyetiğin ve illa ki sesin titreşiminden oluştuğunu…

Parmaklarını sihre usulca batırıp, binyıllarca aynı güneşle ısınmış, uzun yağmurlarca yıkanmış, sayısız kralın hükmünde, gönlünde ve dahi gözünde kalmış bu kâdim topraklara ellerini sürüp, öylece gezdiriyor sazının tellerinde. Evren geniş yüzlü bir Kanun’a dönüşüyor, kalplerimiz birer tel’e, için için hüzünle titriyor, coşkuyla, yüksek duyguların ateşiyle tutuşuyoruz. Kanun onunla seviniyor birden, güçleniyor, kimselerin göremediği gizli geçitlerden ustaca ilerleyip yeni dünyalar kuruyor dinleyende.

Gencecik yaşına rağmen sanki bir değil birkaç ömrü o kanunun tellerine vurarak, o tellere takılıp kalarak, tellerde dolaşarak yaşamış gibi...

Tınılar bir rüzgara dönüşüp yüzünüze, saçlarınıza dokunup içinize dolarken bazen eski sarayların yüksek duvarlı koridorlarında geziniyor, bazen siyâhi bir renkle dünyanın acılarına bulanıp Caz’ı duyuyorsunuz. Bir şarkı gençlik odalarının hayallerle dolu tavanına çekiyor bakışlarınızı oradan buruk bir gülümsemeyle izlenen bir film şeridine kayıyor. O zaman hayatın neden dümdüz bir çizgide ilerlemediğini anlıyorsunuz.

Sanatçının hızını gözlerinizle takip edemediğiniz parmaklarından yükselen mana, aceleci ve şaşkın yanlarınıza değiyor. Sağ ve sol elini anlatır gibi, çizer gibi, gösterir gibi, dans eder gibi, bir yarayı sarar gibi kullanışı, size ulaştığınız yerlerin, verdiğiniz emeklerin, yazdıklarınızın ve sildiklerinizin, alıp verdiklerinizin, çekip sevdiklerinizin birer birer belirdiği ayna misali yansıyor.

Bundan sonra ismiyle anılacak olan On parmak tekniğini ilk kez uyguladığı bu albümde, çaldıklarına aynı anda yine kendisi eşlik ederken, gönlünüzde tatlı bir his uyanıyor, bu müzikal zenginlikle seviyorsunuz.

Aslında sadece bir saz olan Kanun, Baran’ın hayal gücüyle ve yetenekleriyle değişiyor, başka ve daha büyük bir şeye, sanki bin bir çeşit balığın kaynadığı engin bir denize dönüşüyor.

Bu albümde Ahmet BARAN’ın dünya müzikleriyle de arkadaşlık eden sanat anlayışı, müzikaliteden ödün vermeyen disiplinli yapısı, yorumladığı her eserde üslubunu bir fark olarak ortaya koyabilme yeteneğiyle birleşiyor. Böylece en bildik eserler bile, defalarca dinlediğiniz film müzikleri bile geniş bir göl gibi duran düş dünyasına bir taş düşürüp halka halka genişletiyor.

Ahmet BARAN’ın bize tuttuğu fenerle duyguların geniş vadisinden geçiyor, kendi hikayemizin sağı solu yeşile bulanmış patikasından yukarı doğru keyifle tırmanıyoruz.

Hırs yok bu tırmanışta, çıkar yok, beklenti yok. Seslerin ruha bürünüşü, nesnelerin manaya yürüyüşü var.

Yürüyoruz...

Ahmet BARAN tüm naifliğiyle icra etmeye devam ediyor.
Biz yaşamın akağında o sesin suyuyla akıyoruz. Bir çiçek açıyor birden. Çocuklar gülüyor, ışık değişiyor, gölgeler uzayıp kısalıyor, gözbebeklerimiz büyüyor.

Yürüyoruz...

Ahmet BARAN parmaklarını birazcık sihre çokça mütevazılığa batırıp çalmaya devam ediyor. Yaşamın metronomu ritmi tutup belirliyor.
Ahmet BARAN bizden söz ediyor, sevinçlerimizden, özlemlerimizden, Özgecan’ın tokat gibi yüzümüze inen kaybından, geçmeyen yaralarımızdan dem vuruyor…"