Perküsyon sanatçısı Beste Gürkey:
"Arthur Lipner, Herve Trovel ve Patrice Legeay'den de eğitim aldım. Onlardan öğrendiğim bilgileri, buradaki arkadaşlarıma öğretmek istiyorum. Hayallerimin arasında daha çok konser vermek ve müzikle yaşamak var. 1. Ulusal Toca Perküsyon Yarışması, Yamaha Perküsyon Yarışması ve Ulusal Öke Cajon Perküsyon Yarışması ile mayıs ayında İtalya'da yapılan perküsyon yarışmasında "Marimba" ve "Vibrafon" kategorilerinde iki birincilik kazandım.
Başarılı sanatçı, müzik hayatıma babam Engin Gürkey'in atölyesindeki enstrümanlarla başladım. Babam bendeki yeteneği fark etmiş ve yarı zamanlı olarak 6 yaşında İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı'na kaydetmiş. O zamandan bu zamana konservatuardayım. Şu anda da tam zamanlı olarak konservatuvara devam ediyorum. Yurt dışında birçok master class eğitimine katıldım. İleride yurt dışına gidip orada eğitimime devam etmek istiyorum. Arthur Lipner, Herve Trovel ve Patrice Legeay'den de eğitim aldım. Onlardan öğrendiğim bilgileri, buradaki arkadaşlarıma öğretmek istiyorum. Hayallerimin arasında daha çok konser vermek ve müzikle yaşamak var. 10 yıl sonra, yabancı ülkelerde daha çok konser vermiş ve tanınan bir sanatçı olmak istiyorum.
Müzik hayatına başlamamda en büyük etken babamdır. Baba kız olarak Türkiye'de birçok konser verdik. Babamla beraber çeşitli okullarda çalıyoruz. Babam kendi enstrümanlarını çalıyor. Ben de marimba ile eşlik ediyorum. Barış Manço müzesinde daha önce, 8 gün boyunca çocuklarla beraber Barış Manço şarkıları söyledik. Çok eğlenmişlerdi. Ben ksilofon çalmıştım çocuklara. Onlar da çok merak etmişti.
Beste Gürkey'in babası, perküsyon sanatçısı, eğitmen ve besteci Engin Gürkey:
Hem velisi hem de bir öğretmen olarak kızını keşfetmeye çalışıyorum. Karnesiyle her zaman takdir getiren kızıma matematik soruları soruyorum. Çünkü müzik matematiktir. Matematik, zaman sanatıdır. O bana iyi bir veri olmuştur. Farklı anladığını ve farklı çözmeye çalıştığını görünce, kızım müzisyen olacak dedim. 6 yaşında konservatuara yazdırdım. Şu anda da ciddi bir rakip olarak yarışıyoruz. Müzisyenin hafızasının geniş olması önemlidir. Beste'nin, çok küçük yaşta inanılmaz repertuar tuttuğunu fark ettik. İlkokulda ortaokul seviyesinde, ortaokulda ise lise değil de üniversiteli seviyesinde çalmaya başladı. Şu an Beste müfredata göre konservatuardan mezun sayılır ama tabii o bunun farkında değil. Çocukluğunu yaşamaya çalışıyor. Eğleniyor, hiç kompleks yaşamıyor. Bizi daha çok heyecanlandırıyor ama kendisi yalın bir şekilde çalışmalarına devam ediyor. Beste çocuk yaşında uluslararası festivallere katıldığına dikkati çekerek, "İtalya’da düzenlenen yarışmada 113 ülke vardı. Türkiyeyi temsilen ise Beste çaldı. Bizim için de bu onur verici. Beste benim dışında çok ciddi hocalarla da çalışıyor. Onların da Beste'ye katkısı var. Kızımla dersleri bire bir yapıyoruz. Onun psikolojisine, başarı düzeyine göre eğitim veriyorum. Dikkat ediyor. Dinlediğim müziklere bakıyor. Okuduğum ilginç gelen haberlere, köşe yazılarına bakıyor. Gittiğim konserleri inceliyor, sonra 'ben de gelebilir miyim' demeye başlıyor. Beraber tartışıyoruz ve bazen eleştiriyor. Aslında onun da bana öğrettiği çok şey var. Baba kız sahnede olmanın avantajları kadar dezavantajları olduğunu yaşadık. Birçok yetenekli çocuk, başarılarının getirdiği destekleri alırken, Beste benim yüzümden destek alamıyor. Cebinden para harcıyor ama ben bunun için kimseye bir şey söyleyemiyorum. Nasılsa arkasında hep babası var fikrindeler. Kızımla birlikte bir albüm yapmak istiyoruz. Bu diğer ailelere de örnek olabilir. Onun alanı benden farklı. Ben kendi müziğimi çalıyorum, o klasik bir repertuar çalıyor. Annesi de müzisyen. Zamanımızı, varımızı, yoğumuzu, paramızı her şeyimizi onun için harcadık. Katıldığı bir yarışmada jüri başkanı, '12, 13 yaşında şu anda dünyada böyle bir kız çocuğu göremezsiniz. Devam edin.' dedi. Bunu söyleyen bir Amerikalıydı. Biz çok gurur duyduk. Çünkü herkes bateri, darbuka yani daha folklorik şeyler çalıyor. Beste ise çalınması zor olan çalgıları çalıyor."
Bize Ulasin
İstanbul 27°°C
Teşekkürederiz...
